ယေန႕ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သို႕မဟုတ္ “အပစ္ရပ္ေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပည္ေထာင္စုေရး“

ထူးျခား သည့္ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲဟု ဆိုႏိုင္သည့္ ထင္ရွားေသာ အခ်က္တခ်က္အျဖစ္ အႏွစ္(၅၀) တြင္ ပဌမဆံုး အႀကိမ္္ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္၊ တိုင္းရင္းသား၊ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားႏွင့္ အပစ္ရပ္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း အားလံုးပါဝင္ေသာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲႀကီး တရပ္ကို ျပဳလုပ္ရန္  ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ အားထုတ္ က်ိဳးပမ္း ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုဖြယ္ရွိသည္မွာ အစိုးရက အစိုးရအေလ်ာက္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားအစုအစုက သူ႕မူ ကိုယ့္မူအရ တိုင္းရင္းသားႏွင့္ အပစ္ရပ္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း အသီး အသီးက တစုတစည္းတည္းမျဖစ္ ေခတ္အဆင့္ အဆက္ ပ်က္ခဲ့တဲ့ ယံုၾကည္မႈ ကိုတည္ေဆာက္ေနၾကေပမဲ့

ေကာက္သင္းေကာက္ ေနရဆဲအဆင့္။

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မညီမညာေတြျဖစ္ေနတာကိုက မညီညာခြင့္ ရလာလို႕ ဆိုတာ သိဖို႕လိုမယ္။ ရွိသမွ် အတိအက် သမိုင္း -ခပ္ရိုင္းရိုင္း အဖ်က္ခံခဲ့ဘူးတာ အမွတ္သညာထားပီး မိသားစုစိတ္မ်ားနဲ႕ ျပည္ေထာင္စုတည္တံ့ခုိင္ၿမဲဖို႕ လြတ္လပ္ေရးတည္တံ့ခုိင္ၿမဲဖို႕ ဒီမိုကေရစီတည္တံ့ခုိင္ၿမဲဖို႕ အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္မႈ သေဘာထားႀကီးမႈ စာနာမႈအျပည့္ ထားၾကပါမွ တကယ့္ေဆြးေႏြးပြဲႀကီးတရပ္ ျဖစ္လာမွာပါ။

 

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရထံမွ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက အာဏာသိမ္း ရာတြင္  “ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ အထူးယိုယြင္းလာေသာ အေျခအေနဆိုးကို ထိန္းသိမ္းေစေသာငွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ တာ၀န္ယူ ေစာင့္ေ႐ွာက္လုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း…….“ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ခ်က္ႏွင့္ အတူ ပင္လံုညီလာခံ သေဘာတူညီမႈအရ ၁၉၄၇ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒလာ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ႏုိင္ျခင္း ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ကိုင္ပီး ျပည္နယ္မ်ားက ခြဲထြက္ရန္ စိုင္းျပင္းေနၾက ေသာေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲမည့္ အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္လိုက္ရေၾကာင္း ၀ါဒျဖန္႕ခဲ့သည္။

ထိုကာလမွသည္ ရာစုႏွစ္တ၀က္ေက်ာ္တိုင္ေအာင္  သမိုင္းမွန္ကို ထိန္ခ်န္ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့ သည့္အတြက္ “ယေန႕ကာလသား အေပါင္းတို႕သည္“ ၄၇ ဖြဲ႕စည္းပံုဆိုလွ်င္ မေကာင္း ဘယ္ေနရာမေကာင္ဘူးလဲ ေမးရင္

 ျမင္ေတာင္ မျမင္ဘူးသူက အမ်ားစု။  ဖက္ဒရယ္ဆိုလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲမည္။ ဖက္ဒရယ္ဆိုသည္ (အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ေသာ သီးျခားျပည္နယ္မ်ား ေပါင္းစည္းထားသည့္) ျပည္ေထာင္စုမူကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဖက္ဒရယ္မူတြင္ မိမိတို႕ႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က်ေသာ ျပည္ေထာင္စု တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး ကို ေဘာင္ခတ္ အကန္႕အသတ္ ရွိပီးေၾကာင္း မသိၾကေတာ့။

ယေန႕ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ သမိုင္းဗဟုသုတ လြဲမွားခ်ိဳ႕တဲ့စြာ ေလ့လာ ခဲ့ရသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ သမိုင္းဘီးသည္ လည္ပါတ္ေနသည္သာျဖစ္သည္။ သမိုင္း၏ ျဖစ္ပြါး ေျပာင္းလဲေနျခင္းႏွင့္ အဆင့္ ဆင့္  လိုအပ္ခ်က္မ်ား သည္ လူ၏အမွား မူ၏အမွား အဓမၼမႈမ်ားေၾကာင့္ တံ့သြားေကာင္းတံ့သြားမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း တခ်ိန္တြင္ ေရာက္လာရမည္သာျဖစ္သည္။

လြတ္လပ္ေရးရလွ်င္

 ၁။ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒရွိရမည္္၊

၂။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ အျပည့္အစံုရွိေသာ ျပည္နယ္မ်ား ပါဝင္ေသာ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းေစရမည္္၊

၃။ အာဏာမ်ားဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြဆီက ဆင္းသက္လာေစရမည္္၊

၄။ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔မွာ အယုတ္-အလတ္-အျမတ္မေရြး တန္းတူညီမွ်မႈရွိေစရမည္္၊

၅။ လူနည္းစုကို အကာအကြယ္ျပဳေစရမည္္၊

၆။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တန္႔ခိုင္ျမဲေရး၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ စိုးမိုးေရးဆိုတာကို ဥပေဒအရ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္မႈ ရွိေစရမည္္။

၇။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္း လိုက္ႏုိင္ရန္အတြက္ ၾကိဳးစားၿပီး ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆက္ဆံေရးကို ေရွ႔ရႈေစရမည္္ဆိုတဲ့ အဓိကအေျခခံ(၇)ခ်က္နဲ႕ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ဖို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ား တညီတညြတ္ ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။

လြတ္လပ္ေရးရပီး ၁၄ႏွစ္အၾကာမွာ အခ်င္းခ်င္း မေက်နပ္မႈ၊ မည္ံုၾကည္မႈအေျခခံမ်ားနဲ႕ လူမ်ိဳးစံု ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး ဟာ ျပိဳကြဲသည္ထက္ ျပိဳကြဲလာတဲ့အေျခအေနကို ထိမ္းသိမ္းဖို႕ ႀကံစည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ‘ဒီမိုကေရစီအစိုးရတိုင္း တိုင္းျပည္ကို တာဝန္ခံရမည္္’ ဆိုတဲ့က်င့္ထံုးအတိုင္း အစိုးရက တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ပတ္သက္သည့္္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးကို အထင္အရွား ျမင္ခဲ့ ရသည္။

၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုအေထြေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵနယ္ ၂၅၀ ရွိသည့္အနက္ ၂၀၃ မဲျဖင့္ သန္႔ရွင္း ဖဆပလက အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီး  “မိမိသာ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကို အႏိုင္ရခဲ့လွ်င္ ျပည္ေထာင္စု 

တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးအတြက္ ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး၍ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လိုအပ္သလို ျပင္ဆင္ ေပးမည္္” ဟူ၍ ကတိျပဳသည့္အတုိင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ၀န္ႀကီးအစည္းအေ၀း တစ္ခု၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာၾကား ခဲ့သည္-

(၁) ယခုအခါမွာဆိုလွ်င္ လႊတ္္ေတာ္တစ္ခုလံုး၏ အမတ္ဦးေရ သံုးပံုႏွစ္ပံုေက်ာ္သည္ အစိုးရ၏ လက္ထဲတြင္ ရွိေနေၾကာင္း၊ ထိုကဲ့သို႔ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္လိုပါက ယခုအခ်ိန္သည္ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

(၂) ဤကဲ့သို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္ခ်င္ပါသလဲဟု ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားကို ေမးခ်င္ေၾကာင္း၊

(၃) ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားက တင္ျပေသာအဆိုျပဳလႊာမ်ားကို ေရွ႕ဦးစြာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေအာင္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ (Seminar) ေခၚယူ၍ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕မ်ား၊ ျပည္ေထာင္စု ႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အတုိက္အခံအဖြဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

(၄) ယင္းႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ မိသားစုမ်ား ေဆြးေႏြးတင္ျပသည့္အတုိင္း ေဆြးေႏြး၍ အမ်ားသေဘာတူ လက္ခံႏိုင္မည့္ အဆိုမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးမည္။ အေျဖရွာ၍ မရေသးသည့္ အဆိုမ်ားကို ဆက္လက္ ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ဤအတုိင္း လုပ္ေပးလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ ယခုထက္ပို၍ စည္းလံုး ညီညြတ္လာမည္ဟု မိမိယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ မိမိႏိုင္ငံေရးေလာကက မထြက္သြားခင္ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး လုပ္ငန္းကို အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္သြားခ်င္သည္ ဟူ၍ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက တင္ျပရာ ၀န္ႀကီးမ်ားအားလံုးက သေဘာတူ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသား ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲအတြက္ လိုအပ္သည့္ အစီအစဥ္မ်ားျပဳလုပ္ရန္ တရားေရးဌာန ၀န္ႀကီးေဒါက္တာဧေမာင္ကို တာ၀န္လႊဲအပ္ခဲ့သည္။

စက္တင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔  ၁၉၆၀ တြင္  တရားေရးဌာန ဝန္ႀကီး ေဒါက္တာေအးေမာင္က အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး အဆိုကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမွာ တင္သြင္းခဲ့သည္။ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရာတြင္(၁) ဒီမိုကေရစီကို ထိခိုက္လာမည့္ အခ်က္မ်ား၊ (၂) ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို ထိခိုက္ေစမည့္ အခ်က္မ်ား၊                   (၃) ျပည္ေထာင္စုႀကီး စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးကို ထိခိုက္ေစမည့္ အခ်က္မ်ားအေပၚ အေျခခံစဥ္းစားၿပီး ျပင္ဆင္ၾကရန္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးတြင္ အစိုးရကို လိုအပ္သလို အႀကံေပးႏိုင္ရန္ ‘အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီ’ ကို ႏိုဝင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့သည္။

ရွမ္းျပည္နယ္ဥကၠ႒ စပ္ခြန္ခ်ဳိ ဦးေဆာင္ၿပီး ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလမွာ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရး ကို စတင္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၅ ရက္မွာ ေနာင္ ရွမး္မူအျဖစ္ ေက်ာ္ၾကား လာမည့့္္ ‘ရွမ္းျပည္နယ္မွ တင္သြင္းေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းပံု အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ျပင္ဆင္ေရးစာတမ္း’ ကို အတည္ျပဳ ခဲ့သည္္။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္ႏွင့္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ (၂၀၀) ေက်ာ္ျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႕ဆံုၿပီး အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

ထိုညီလာခံမွ ျပည္နယ္မ်ား ညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႕၏ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္္မူကို တင္ျပသည္။

(၁၉၆၂)ခု ေဖေဖၚဝါရီလ(၂၄)ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ ျပည္လမ္း အသံလႊင့္ရံုခန္းမေဆာင္၌ ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ရန္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ေဖေဖၚဝါရီလ(၂၄)ရက္ေန႕တြင္ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က အစည္းအေဝးဖြင့္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားပီး ရွမ္းျပည္နယ္ဥကၠ႒ႀကီး ေစာခြန္ခ်ိဳ က ဖယ္ဒရယ္မူကို တင္သြင္းကာ - ကခ်င္ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဒူးဝါးေဇာ္လြန္း-ခ်င္းအထူးဝိေသသတိုင္း ကိုယ္စားလွယ္ ကပၸတိန္မန္းတံုႏံုး- ရွမ္းျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးထြန္းျမင့္(ေတာင္ႀကီး)- ကယားျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးစိန္- တို႔က ေထာက္ခံေဆြးေႏြးသည္။

ထိုေနာက္ ျပည္နယ္ ဥကၠ႒ႀကီး ေစာခြန္ခ်ိဳနဲ႔ ဒူးဝါးေဇာ္လြန္း၊ ကပၸတိန္မန္းတံုႏုန္း၊ ဦးထြန္းျမင့္၊ ဦးစိန္တို႔ တင္ျပေျပာၾကားသြားတဲ့ အခ်က္ေတြကို ပမညတ၊ ဖဆပလ၊ ရပလဖ၊ ပထစ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ အတိုင္ပင္ခံအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာႏုိင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးကာ မတ္လ(၁)ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန(၆)နာရီအထိ ေရႊ႕ဆိုင္းထားခဲ့သည္။

(တဦးျခင္းေျပာခဲ့ေသာ မိန္႕ခြန္း အားလံုး ဒီမွာ ကလစ္္ပီး ပီဒီအက္ဖ္ ဖိုင္ျဖင့္ ၾကည့္ႏိုင္ ယူႏိုင္ပါေၾကာင္း။)

 

 

မတ္လ(၁)ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန(၆)နာရီ အစည္းအေဝးျပန္စေသာအခါ (၁)ပမညတ၊ (၂)ဖဆပလ၊ (၃)ရပလဖ၊ (၄)ပထစ အဖြဲ႔ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္တဦးစီက ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။

ထိုသို႕ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၂၄) ရက္ေန႔ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီး အဖြင့္ေန႔မွ ဖယ္ဒရယ္မူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳတင္ျပခဲ့သည့္

(၁) ျပည္မကို ျပည္နယ္တစ္နယ္ ဖြဲ႕စည္းေရး၊

(၂) လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ အာဏာအတူေပးေရး၊

(၃) လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္သို႔ ျပည္နယ္တိုင္းျပည္နယ္တိုင္း တူညီေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေပးေရး

(၄) ျပည္နယ္မ်ားက မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ လႊဲအပ္ေသာအာဏာမ်ားကို ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရသို႔ ကန္႔သတ္ေပး၍ က်န္အာဏာမ်ားကို ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ထားရွိေရးမ်ားတြင္-

ဝန္ႀကီး စ၀္ခြန္ခ်ိဳ  နဲ႔တကြ ျပည္နယ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေျပာဆိုတင္ျပခ်က္ေတြကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ၾကားနာခဲ့ရပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာကာ ပြင့္လင္းတဲ့ အသဲႏွလံုးႏွင့္ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကရာတြင္

အေျခခံဥပေဒရႈျမင္ပံုအရ  ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားဟာ ‘ဖယ္ဒရယ္စစ္စစ္မူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သေဘာ ကြဲလြဲခ်က္ဟာ  ေနရာ(၃)ေနရာရွိေနေၾကာင္း

- ပထမေနရာက  ျပည္ေထာင္စုဟာ ျပည္မကို အေျခခံၿပီး ျပည္နယ္မ်ားကို စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဖယ္ဒရယ္မူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ စီးပြားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈစတဲ့ တိုးတက္ျဖစ္ေပၚမႈရာဇဝင္ ျဖစ္စဥ္မ်ားအတြင္းမွာ ဘဝနဲ႔ဟပ္ၿပီးေတာ့ သဘာဝက်က်ထူေထာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔က ေလးနက္စြာ ယံုၾကည္ ၾကပါတယ္။

ျပည္နယ္ညီအကိုေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ျပည္မဟာ ျပည္ေထာင္စုအာဏာကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး ျပည္နယ္မ်ား၊ လူမ်ိဳးစုမ်ားကို လႊမ္းမိုးခ်ယ္လွယ္တယ္၊ ပဏၰာဆက္နယ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ အႏုိင္က်င့္တယ္လို႔ယူဆတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္နယ္/ ျပည္မေတြအားလံုးအသီးသီး ကိုယ့္အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာနဲ႔ကိုယ္ တန္းတူရည္တူရွိၾကၿပီး ဗဟိုျပည္ေထာင္စု ကို စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းရမည္္။ သေဘာဆႏၵအရသာ အာဏာမ်ား ခြဲေဝေပးရမည္္။ အဲဒီလို ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္မူမ်ိဳးကိုသာ အလိုရွိတယ္။ အေမရိကန္၊ ဆြီဇာလန္၊ ဆိုဗီ ယက္ယူနီယံစတဲ့ အေျခခံသေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေစရမည္္လို႔ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားသြားၾကပါတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ Confederation ဆန္ဆန္ ဖြဲ႔စည္းရမည္္လို႔ဆိုေၾကာင္း ျမန္မာလိုျပန္ေတာ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအရ ျပည္နယ္ေပါင္းခ်ဳပ္ ဖြဲ႔ရမည္္လို႔ဆိုေၾကာင္း အဲဒီလိုကြဲလြဲေနျခင္းဟာ ပထမေနရာျဖစ္ေၾကာင္းေဆြေႏြးၾကပါတယ္။

ဒုတိယကြဲလြဲခ်က္က Stand Point ရပ္တည္မႈျခားနားေနခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ျပည္ေထာင္စုတြင္း လူမ်ိဳးစုေရးရာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီကေန႔လက္ငင္းျပႆနာ Order of the Day ဟာ ျပည္မကို ျပည္နယ္ဖြဲ႔ရန္မဟုတ္ေသး၊ ျပည္နယ္ရထိုက္ေသာလူမ်ိဳးစုမ်ား ျပည္နယ္ရေရးနဲ႔ ျပည္နယ္ရရွိသည့္လူမ်ိဳးစုမ်ား လံုးဝ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရွိေရးျမွင့္တင္မႈဘဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ယူဆပါတယ္။ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကေတာ့ မိမိတို႔ဘဝရပ္တည္မႈမွာ အေျခမခံဘဲ အားလံုးေသာျပႆနာေတြဟာ ျပည္မကို ျပည္နယ္တခုလုပ္လိုက္ရင္ ကိစၥအားလံုး ေအးကုန္မည္္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ အဲဒီလို Stand Point က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ျခားနားေနေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

တတိယကြဲလြဲခ်က္ကေတာ့ ျပႆနာခ်ဥ္းကပ္ပံုခ်င္း ျခားနားခ်က္ Approach ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က လူမ်ိဳးစု ျပႆနာမ်ားနဲ႔တကြ ျပည္ေထာင္စုတခုလံုး ေသာင္မတင္ေရမက်နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘ႑ာေရး၊ စစ္ေရးမွစၿပီးေတာ့ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနရတာေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕ပေယာဂနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ပဋိပကၡေတြကို မရွင္းမလင္းႏိုင္သမွ် ဆက္လက္ ခံစားေနရဦးမည္္လို႔ က်ေနာ္တို႔က အေလးအနက္ယံုၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းေရးဟာ လက္ငင္း ပထမ၊ ျပႆနာအဝဝ ၿငိမ္းခ်မ္းညီၫြတ္စြာေျဖရွင္းေရးဟာ ဒုတိယလို႔ က်ေနာ္တို႔က ဒီလိုဘဲခ်ဥ္းကပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္နယ္ ေနာင္ေတာ္ရဲေဘာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူအရ ကိုယ့္ျခံကိုယ္ခတ္ၾကေရးသည္ ပထမ၊ ျပႆနာအဝဝ ေနာက္က်မွ တန္းတူညီမွ်ေျဖရွင္းေရးသည္ ဒုတိယလို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ျပႆနာ ခ်ဥ္းကပ္ပံုမွာလည္း က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဝမ္းနည္းစြာ ျခားနားေနေၾကာင္း ေဆြေႏြးၾကပါတယ္။

အဲဒီလို (၃)ေနရာမွာ ျခားနားကြဲလြဲခ်က္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ျပည္နယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ အျပန္အလွန္ တဦးနဲ႔တဦး ညီ ရင္းအကို မိသားစုစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဆႏၵတူသေဘာေပါက္ၾကေစရန္ ကူညီ ၾကိဳးစားၾကမည္ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း ကူညီၾကိဳးပမ္းပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါတယ္။

အကယ္၍ ဗမာျပည္မကိုသာ ျပည္နယ္ေပးမိရင္ ျပည္ေထာင္စု အေျခအေနဟာ တမ်ိဳးတဖံုေျပာင္း လဲသြားစရာ ရွိေၾကာင္း ဗမာျပည္မကလည္း “ငါဟာ ျပည္နယ္တခုဘဲ”ဆိုၿပီးေတာ့ အျခား ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ထူေထာင္ေရးကို တာဝန္ယူခ်င္မွ ယူပါလိမ့္မည္္။ “ဗမာျပည္နယ္မွ ဗမာျပည္နယ္”ဆိုတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြေပၚလာၿပီး ရွိရွိသမွ် မိမိအင္အားကို အျခားျပည္ နယ္ေတြအတြက္ ေဝမွ်မသံုးဘဲ ဗမာျပည္နယ္တခုထဲမွာသာ အလံုးစံုဖိသံုးခ်င္ သံုးလာပါလိမ့္မည္္။ ျပည္ေထာင္စုဗမာႏုိင္ငံေတာ္ဗဟိုအစိုးရကိုေပးထားတဲ့အာဏာေတြဟာ အခုလိုရွိခ်င္မွ လည္း ရွိပါလိမ့္မည္္။ အျခားျပည္နယ္ေတြက ေတာင္းလာသလို ဗမာျပည္နယ္ကလည္း အာဏာေတြကို ေတာင္းလာ ပါလိမ့္မည္္။ လက္ရွိအေျခခံဥပေဒရဲ႕ တတိယ ဇယားမွာပါတဲ့ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ျပည္နယ္ကို ခြဲျခားေပးထားတဲ့ ဥပေဒ ျပဳစာရင္း ေတြဟာလည္း ခုအတိုင္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္္။ အဲဒီလိုသာျဖစ္သြားရင္ ျပည္ေထာင္စုဗမာႏုိင္ငံရဲ႕ ဗဟိုအစိုးရဟာ အလြန္ အင္အားခ်ိနဲ႔တဲ့ ရုပ္ျပဟန္ျပအစိုးရသာ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္္။ ဗမာျပည္နယ္သာ သူ႔သဘာဝ ဝတၳဳပစၥည္း၊ သူ႔အခြန္အေကာက္ေတြနဲ႔သူ၊ သူ႔ထူေထာင္ေရးအတြက္သူ လိႈင္လိႈင္ႀကီး သံုးစြဲ ႏိုင္ၿပီးေတာ့ တျခားေဒသေတြမွာေတာ့ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းကလို နစ္နာေနမွာ စိုးရိမ္ရပါ တယ္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာလည္း ၾကာရင္ ဝါးအစည္းေျပသလို ျပိဳကြဲယိုင္လဲသြားမွာလည္း စိုးရိမ္မိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္မကို ျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းခြင့္ မေပးခဲ့တာဟာ အလြန္မွန္ကန္တယ္၊ သဘာဝက်တယ္လို႔ ယူဆေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ၾကသည္။ ”လက္ေတြ႔ရုပ္ဘဝသေဘာေတြကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီး အတင္းဘဲ တန္းတူညီမွ်ျပည္နယ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ အားလံုး ျခံခတ္ၾကေစၿပီး ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ဆိုသည္ကို ဖြဲ႔စည္းၾကေစရမည္ဆိုရင္ ‘ညီၫြတ္လို၍ ေပါင္းရန္’ မဟုတ္ဘဲ ‘ျပိဳကြဲလို၍သာ ေပါင္းရန္’ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္္။ တန္းတူညီမွ်မျဖစ္ေသးတဲ့ ရုပ္ဘဝအေျခခံေပၚမွာ ပို၍သာ ကြဲျပားျခားနားေစတဲ့ နည္းနဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းစြာ ေပါင္းစည္းျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္္“ဟုတင္ျပခဲ့ၾကသည္။

ဒီအတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔က ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရတြင္ ျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စု တာဝန္ခံမ်ား အျဖစ္ အာဏာအျပည့္အစံုရရွိထိမ္းရြက္ေစျခင္း၊ ေနာက္တခ်က္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ျပည္နယ္မ်ား အာဏာခြဲေဝေရး၌ ျပည္နယ္မ်ား၏ လံုးဝ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရွိေရးမူေပၚတြင္ တိက်ျပတ္သားမႈရရွိေစေရး၊ ေနာက္တခ်က္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ျပည္နယ္မ်ား အတြင္းရွိ သယံဖာတပစၥည္းမ်ားထုတ္လုပ္ေရးတြင္ ျပည္ေထာင္စု အေျခခံ/ ျပည္နယ္အေျခခံဟာ ခြဲျခားၿပီး စီမံကိန္းမ်ားႏွင့္ စနစ္တက် ဆက္စပ္လုပ္ေစရန္အတြက္လည္းေကာင္း ျပည္ေထာင္စု စီမံကိန္းေကာ္မရွင္၊ ျပည္နယ္အလိုက္ စီမံကိန္း ေကာ္မရွင္မ်ားကို ဥပေဒအရ အခိုင္အမာဖြဲ႔စည္း၍ ဆက္စပ္ လုပ္ေဆာင္သြားေရး။ ေနာက္တခ်က္ ျပည္ေထာင္စု တိုးတက္ႀကီးပြားမႈ ရန္ပံုေငြႀကီးတရပ္ ဖြင့္လွစ္၍ တရားဝင္ထည့္ဝင္ျခင္း၊ တရားဝင္ထုတ္ယူျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ေစရန္နဲ႔ ၄င္းအျပင္ ျပည္ေထာင္စုက ျပည္နယ္မ်ားသို႔ အထူးေထာက္ပံ့ေငြမ်ား သီးျခားေပးအပ္ေရး။ ေနာက္တခ်က္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ထမ္းအဖြဲ႔၊ ျပည္နယ္ဝန္ထမ္းအဖြဲ႔ကို သီးျခားထားရွိေရးနဲ႔ထိမ္းခ်ဳပ္ျပဳျပင္ေရး။ ေနာက္တခ်က္ ဂ်ပန္စစ္ ေလ်ာ္ေၾကးနဲ႔တကြ ႏိုင္ငံျခားအကူအညီ အေထာက္အပံ့မ်ားကို ျပည္နယ္မ်ားအျမန္ဆံုးတိုး တက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ ျပည္မထက္ အထူးအခြင့္အေရးမ်ား ပိုမိုခံစားခြင့္ေပးေရး။ ေနာက္တခ်က္ ျပည္နယ္ေကာင္စီမ်ားကို ျပည္နယ္ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္အဆင့္အတန္းသို႔ ျမွင့္တင္ေပးေရး၊ ျပည္နယ္ဥကၠ႒မ်ားကို လြတ္လပ္စြာေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခြင့္ျပဳေရး။ ေနာက္တခ်က္ ျပည္နယ္ဆိုင္ရာဘတ္ဂ်က္မ်ား သီးျခားလုပ္ေဆာင္ျပဌာန္းခြင့္ရရွိေစေရးနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု ျပည္နယ္ အခြန္ေတာ္ ခြဲေဝေရးတြင္ အတိအက်ညွိႏိႈင္းသတ္မွတ္ေရး။ ေနာက္တခ်က္ လက္ရွိျပည္ေထာင္စုဥပေဒစာရင္းမွာ ေျမည္ာ၊ သစ္ေတာ၊ သတၱဳတြင္း၊ ေရနံတြင္းမ်ား၊ စက္မႈလက္မႈထူေထာင္ေရးမ်ားနဲ႔ အျခားညွိႏိႈင္းရရွိေသာဘာသာရပ္မ်ားကို ျပည္နယ္/ျပည္မ စုေပါင္းသက္ဆိုင္ေသာ တတိယစာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းရန္ႏွင့္ ျပည္နယ္တိုင္းသည္ အထက္ပါ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ဗဟိုျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ဝါဒႏ်င့္ဆန္႔က်င္လွ်င္ လံုးဝလြတ္လပ္စြာလုပ္ ေဆာင္ပိုင္ခြင့္၊ အက်ိဳး ခံစားခြင့္ ရရွိေစခြင့္။ ေနာက္တခ်က္ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ ေျမည္ာစနစ္ျပဳျပင္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ေဒသႏၲရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္း ျပည္နယ္တိုင္းသည္ ဗဟိုျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ ထူေထာင္ ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျပည္နယ္တိုင္းအတြက္ လံုးဝလြတ္လပ္ခြင့္ရရွိေစေရးႏွင့္ ဗဟိုျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ စီးပြားေရး လူမႈေရး စေသာ(ဘုတ္ႏွင့္ ေကာ္ပိုေရးရွင္း)မ်ားတြင္ ျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ တန္းတူရည္တူ အျပည့္အဝ ပါဝင္ရရွိေစေရး။ ေနာက္တခ်က္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ဗဟိုျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ ဝါဒႏွင့္အညီ အသိပညာ တိုးတက္ေရးအတြက္ လူမ်ိဳးစုဘာသာအလိုက္ သီးျခားအသံလႊင့္ရံုမ်ား ထူေထာင္ခြင့္ရရွိေစေရး။

 ေနာက္တခ်က္ ျပည္နယ္တိုင္း ပေဒသရာဇ္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ စစ္ဝါဒဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈဝါဒဖယ္ရွား၍ ဒီမိုကေရစီဘဝကို ျပည့္ဝစြာျဖည့္တင္းေပးေရး ေနာက္ဆံုးတခ်က္ အေရးအႀကီးဆံုးညွိႏိႈင္းရမည့္အေျခခံတရပ္မွာ အနာဂတ္တြင္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စု ဆိုရွယ္လစ္ သမတႏိုင္ငံ ထူေထာင္ေရးအတြက္ လက္ရွိ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ျပည္နယ္ဆိုင္ရာအေျခခံဥပေဒမ်ားတြင္ တိက်ျပတ္သားေသာ ရည္ၫႊန္းခ်က္မ်ားကို အျပည့္အစံု ထည့္သြင္းျပဌာန္းေရး ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပၾကသည္။

ၿခံဳပီးဆိုရလွ်င္ အထင္အျမင္လြဲမွားေနေသာျပႆနာမ်ားကို ရွင္းၾကရာတြင္ တျပည္ေထာင္စုလံုး အင္အား ေတာင့္တင္းေရး၊ တျပည္ေထာင္စုလံုးရဲ႕စီးပြား ပိုမိုေတာင့္တင္းေရး၊ ျပည္ေထာင္စုသူ/ျပည္ေထာင္စုသား အားလံုး အတြက္ တရားမွ်တေရး၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီး မျပိဳကြဲေရးနဲ႔ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စု  ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္တန္႔ ခိုင္ျမဲေရးကိုေတာ့ ေရွ႔ရႈၿပီး ေဆြးေႏြးၾကသည္ျဖစ္ရာ မတ္လ ၁ရက္ေန႕ ေဆြးေႏြးပြဲအပီးတြင္ ျပည္နယ္မ်ား ညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႕၏ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္္မူ(ဗမာတျပည္နယ္သတ္မွတ္ေရး) ကို  ျပန္ရုပ္သိမ္းၿပီး

၁။ ကမၻာ့ဒီမိုကေရစီထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကို လူဦးေရ အခ်ိဳးအစားနဲ႔ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ေစၿပီး ဗဟိုအစိုးရကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ သို႔ကလို ေရြးခ်ယ္သည့္ေနရာမွာလည္း ျပည္နယ္မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားကိုလည္း ပါဝင္ထည့္သြင္းျခင္း၊

၂။ လူမ်ိဳးစုမ်ားအားလံုး ညွိႏိႈင္းသေဘာတူခ်က္အရ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ကို ေရြး ေကာက္ဖြဲ႔စည္းျခင္း၊

၃။ ကမၻာ့ဒီမိုကေရစီထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ေငြဥပေဒၾကမ္းမ်ိဳးမွတပါး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္တို႔သည္ ဥပေဒျပဳေရးတြင္ အာဏာတန္းတူျဖစ္ျခင္း၊

၄။ ကမၻာ့ျပည္ေထာင္စုအစိုးရတိုင္း ျပည္ေထာင္စုညီၫြတ္ေရးအတြက္ အေရးတႀကီးကာကြယ္ျပဌာန္းရမည့္္ ျပဌာန္းခ်က္ (၆)ရပ္အနက္ တရပ္ျဖစ္သည့္ လူမ်ိဳးစုႀကီးက လူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားကို မထိပါးႏိုင္ရန္ ျပည္ေထာင္စုျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ေရြးခ်ယ္ေသာဗဟို အစိုးရမွာ ျပည္နယ္ေကာင္စီမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးမ်ားအျဖစ္နဲ႔ ပူးေပါင္း ဖြဲ႔စည္းေစျခင္း၊ ညီတူညီမွ် တာဝန္ရွိေစျဖင္း၊

၅။ ျပည္နယ္/ျပည္မႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡမ်ား၊ မေက်လည္ခ်က္မ်ားကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ လံုးဝ လြတ္လပ္စြာ ေျဖရွင္းအဆံုးအျဖတ္ျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္သို႔ အာဏာေပးအပ္ထားျခင္း၊

၆။ ျပည္ေထာင္စုပါလီမန္မွာ သံုးပံုႏွစ္ပံု သေဘာတူညီခ်က္ရမွသာ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ျခင္း၊

၇။ ရာဇဝင္အစဥ္အလာအရ၊ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာအရ ျပည္နယ္အျဖစ္ ထူေထာင္ခဲ့ေသာ ရွမ္းျပည္နယ္ကဲ့သို႔ေသာ ျပည္နယ္ကို ခြဲထြက္ခြင့္ကို မူအားျဖင့္ အပ္ႏွင္းထားျခင္းတို႕ကို ဆက္လက္က်င့္သံုးသြားရန္ သေဘာထားညွိႏိႈင္းမႈ ရေနၾကၿပီျဖစ္သည္။

တတိယေန႕ ေဆြးေႏြးဖို႔ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔ကို ခ်ိန္းဆိုထားေသာ္လည္း မတ္လ ၁ရက္ေန႔ သန္းေခါင္ေက်ာ္ ႏွီးေနာဖလွယ္ပြဲက အျပန္ မိုးမလင္းခင္မွာ စစ္တပ၏ အာဏာသိမ္းမႈေၾကာင့္ ေဒါက္တာေအးေမာင္ တင္ျပရန္ရွိေသာ အာဏာရ ပ.ထ.စ အစိုးရ၏ သေဘာထားကို မတင္ျပလိုက္ ရေတာ့ပါ။ ထို႕အတူ ထိုေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းခ်က္မ်ားကို ဆိုင္ရာဆိုင္ရာတို႔က ျပန္လွန္သံုးသပ္ၾကၿပီးတဲ့ ေနာက္(၁၉၆၃)ခုႏွစ္ႏွစ္ဦးမွာ ‘ျပည္ေထာင္စုညီၫြတ္ေရး ညီလာခံသဘင္ႀကီး’ ထပ္မံက်င္းပၿပီး၊ ထပ္မံညွိႏိႈင္းၾကၿပီး၊ အစံုအညီလည္း တက္ေရာက္ေစၿပီး အနယ္ထိုင္ၾကတဲ့ အခါမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ၾကမည္္ ဆိုသည့္ အစီအစဥ္လဲ ပ်က္သြားရပါသည္္။

ဒါေၾကာင့္ “က်ေနာ္မ်ားဟာ ျပည္မေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားနဲ႔အတူ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကလို႔ လြတ္လပ္ေရးႀကီးကို ရလာၾကတဲ့အတိုင္း ပါရမီျဖည့္ဖက္ ဆိုးတူေကာင္းဖက္ျဖစ္ ၾကပါတယ္ဆိုတာ မေမ့မေလ်ာ့ေသာသတိတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး မိသားစုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ တန္းတူညီမွ်မႈ ရရွိေစမည့္္ လြတ္လပ္တဲ့ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ဖန္တီးၾကပါစို႔လို႔ ပန္ၾကားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။“ ဟုဆိုၾကကုန္ေသာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေသြးျခင္းတို႕၏ အသံကို အမ်ား ျပည္သူမ်ား မသိလိုက္ရဘဲ  ရွမ္းကတမ်ိဳး ကရင္ကတဖံု ဗမာ မြန္ ရခိုင္ ခ်င္း ကခ်င္တို႕ကတသြယ္ ဥကြဲသိုက္ပ်က္ ေနတာေၾကာင့္ စစ္တပ္က ကယ္တင္လိုက္ရပါတယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္တက် လိမ္ညာတာကို မ်ိဳးဆက္နဲ႕ခ်ီပီး ခံခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

သမိုင္းတပါတ္လည္လာတဲ့ အခုအခါကာလမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒေရးရာနဲ႔ အထူးကိစၥရပ္မ်ား သံုးသပ္ေရး ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုစနစ္၊ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ၂၀၀၈ အေပၚ ေလ့လာတင္ျပခ်က္ ဆိုတာကို ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္းက တင္သြင္းခဲ့ပီး ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ‘ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသံုးသပ္ေရး ပူးေပါင္းေကာ္မတီ’ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အစည္းအေဝးလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

တျပည္လံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရး  ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး က်ိဳးပမ္းမႈေတြ အစိုးရဖက္ကေရာ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုမ်ား အသီးသီး ပါ၀င္လာသည့္ အေျခအေနျဖစ္ထြန္းလာပါတယ္။

အဖြဲ႕ ၁၈ ဖြဲ႕ပါ WGEC နဲ႔ အဖြဲ႕ ၁၁ ဖြဲ႕ပါ UNFC တို႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ား SNLD ဦးေဆာင္ေသာ ရွမ္း၊ ကယား၊ မြန္တို႔ ပါဝင္သည့္ တိုင္းရင္းသားအေရး ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းမႈ SNDP (က်ားျဖဴပါတီ) ၏ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲ ရခိုင္ႏွစ္ပါတီရဲ႕ စုဖြဲ႕မႈသတင္းမ်ားနဲ႔ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားစြာ အရွိန္ရေနတဲ့ အေျခအေနမွာ တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြါးကို ေရွ႕ရႈပီး ရန္သူအခ်င္းခ်င္း စားပြဲခံုမွာ ထုိင္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ

ဒီမိသားစုထဲက သေဘာကြဲလြဲခ်က္ေတြကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတေတြအက်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြရဲ႕အက်ိဳး ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေပးအယူ လုပ္ၿပီး သေဘာတူညီခ်က္မရရေအာင္ ညႇိႏႈိင္းၾကဖို႕ ေဆာင္ရြက္ၾကပါစို႕။